Əfsanə olmaq istəyən bizimlədi ...
Sənin musiqi zövqün ...
Fikrini bizimlə paylaş ...
Söhbətə qoşul, yeni dostlar tap ...
Mobil əyləncə dünyan ...
Description
Bir gün gəlib də bir qərar vermək lazım olduğunda, arada qalındığında, getmək və qalmaq bir-birinə bu qədər yaxın və uzaq olduğunda saat dayansın istər insan. Hər şey donsun..! Hətta o an heç yaşanmır olsun…
Sevdiyindən getmək məcburiyyətində olmaq canımızı çox yandırır. İstəməyə istəməyə getmək məcburiyyətində olmaq. Bəzən ən asan olan yol yerindən qalxıb, qapını açıb, çəkib getmək kimi görünsə də, o qədər asan deyil bu qərarı vermək əslində. Beyindən keçən bütün yaşanmışlıqlar qarşında durupta ‘ey sən…! Hara getdiyini sanırsan…?!?' dediyində, donub qala bilirsən.
Getmək… hər şeyi geridə buraxıb, bütün izləri, bütün qoxuları, bütün sənədləri orada eləcə buraxıb, imtina etmək. Getmək məğlub olmaqmı ağrılara… Ya qalmaq, qalmaqmı daha böyük uduzma görəsən qüruruna…? Yalnız səndə qalanlar ilə ovuna bilməyi sınamaq ədalətlimi..?
Uzun uzun düşündükdən sonra qalmağa qərar verdiyində, gəmirənlərdən xilas ola bilmədiyini fərq etmək ən acı ən ağrılısı. Qalmaq ilə səhv etdiyimizi anladığımızda hiss etdiklərimiz, bir daha əsla gedə bilməyəcəyimizdən qorxmamıza səbəb olur. Daha əvvəl cəsarət edilə bilməmişin xariciliyi bu.
Getmək hər vaxt daha böyük cəsarət tələb edir kimi görünsə belə… Mən qalmanın daha çətin olan olduğunu düşünürəm… Getmə fikirini ağla soxan hər nə isə, onunla yaşamağı da qəbul etmiş oluruq qaldığımız zaman. Qalmaq demək inanmadıqlarını, boyun əymək demək ağrıdanlara, cəsarət edə bilməmək demək bəzən… Qorxmaq bəlkə…!
Ya getmək.. o da çox çətin deyilmi…? Getmək və bir daha əsla geri dönməmək var, dönə bilməmək. Döndüyündə buraxdıqlarını yerində tapa bilməmək. ‘Mən onsuz da yaşayaram' deyən dil, onu darıxan gözyaşlarını daddığında ürəyə bir bıcak batar. Artıq dönüləsi olmayan isə sevilən, heç çıxmamış olmağı diləyər insan o qapıdan. o qərarı heç verməmiş olmağı…
Qaldığımızda da …. getdiyimizdə də çəkərik ağrını.. Bizdə qalanlar və bizdən gedənlərdən çəkdiyimizdən daha çox deyil amma…
Sonda isə onu deyə bilərəm ki Allah hər kəsə sevib qovuşmağı nəsib etsin sevib ayrilmağı yox.Amin.İnşallah
Sevdiyindən getmək məcburiyyətində olmaq canımızı çox yandırır. İstəməyə istəməyə getmək məcburiyyətində olmaq. Bəzən ən asan olan yol yerindən qalxıb, qapını açıb, çəkib getmək kimi görünsə də, o qədər asan deyil bu qərarı vermək əslində. Beyindən keçən bütün yaşanmışlıqlar qarşında durupta ‘ey sən…! Hara getdiyini sanırsan…?!?' dediyində, donub qala bilirsən.
Getmək… hər şeyi geridə buraxıb, bütün izləri, bütün qoxuları, bütün sənədləri orada eləcə buraxıb, imtina etmək. Getmək məğlub olmaqmı ağrılara… Ya qalmaq, qalmaqmı daha böyük uduzma görəsən qüruruna…? Yalnız səndə qalanlar ilə ovuna bilməyi sınamaq ədalətlimi..?
Uzun uzun düşündükdən sonra qalmağa qərar verdiyində, gəmirənlərdən xilas ola bilmədiyini fərq etmək ən acı ən ağrılısı. Qalmaq ilə səhv etdiyimizi anladığımızda hiss etdiklərimiz, bir daha əsla gedə bilməyəcəyimizdən qorxmamıza səbəb olur. Daha əvvəl cəsarət edilə bilməmişin xariciliyi bu.
Getmək hər vaxt daha böyük cəsarət tələb edir kimi görünsə belə… Mən qalmanın daha çətin olan olduğunu düşünürəm… Getmə fikirini ağla soxan hər nə isə, onunla yaşamağı da qəbul etmiş oluruq qaldığımız zaman. Qalmaq demək inanmadıqlarını, boyun əymək demək ağrıdanlara, cəsarət edə bilməmək demək bəzən… Qorxmaq bəlkə…!
Ya getmək.. o da çox çətin deyilmi…? Getmək və bir daha əsla geri dönməmək var, dönə bilməmək. Döndüyündə buraxdıqlarını yerində tapa bilməmək. ‘Mən onsuz da yaşayaram' deyən dil, onu darıxan gözyaşlarını daddığında ürəyə bir bıcak batar. Artıq dönüləsi olmayan isə sevilən, heç çıxmamış olmağı diləyər insan o qapıdan. o qərarı heç verməmiş olmağı…
Qaldığımızda da …. getdiyimizdə də çəkərik ağrını.. Bizdə qalanlar və bizdən gedənlərdən çəkdiyimizdən daha çox deyil amma…
Sonda isə onu deyə bilərəm ki Allah hər kəsə sevib qovuşmağı nəsib etsin sevib ayrilmağı yox.Amin.İnşallah
