Hz. Əbu Bəkrin bir köləsi vardı. Qazancını taxıl şəklində gətirir, Əbu Bəkrə (r.a) verirdi. Bir dəfəsində biraz yemək gətirdi. O da ondan bir tikə yedi. Kölə dedi ki: “Hər gün bunu hansı yolla qazandığımı soruşardınız, bugün soruşmadınız.” Hz. Əbu Bəkr: “Aclığımın şiddətindən soruşmağı unutdum, indi söylə”. dedi. Kölə də “Cahiliyyət zamanımda bəzi tayfalara gedər, üfürükçülük, falçılıq edər, bütpərəst duaları oxuyardım. Bu gün onlar toy edirlərmiş, mənə də təşəkkür üçün bunları verdilər.” Hz.Əbu Bəkr: “Sən məni məhv etdin” dedi, sonra barmağını boğazına salıb qusmağa çalışdı, lakin mümkün olmadı. Bundan sonra böyük bir qabda su gətirib, onu içdi. Nəhayət yediyi tikəni çıxara bildi. Ordakılardan biri:
-Allahın sənə yazığı gəlsin. Bu qədər əziyyət bu bir tikə üçün idi?
Hz.Əbu Bəkr(r.a) də:
-Əgər bu bir tikə canımla bərabər çıxsaydı, onu da çıxarardım. Mən Rəsulullahdan(s.a.s) eşitdim ki: “Haramla bəslənən vücuda, cəhənnəm atəşi daha layiqdir.” Mən də vücudumun bir parçası belə bu tikə bəslənər deyə qorxdum.
-Allahın sənə yazığı gəlsin. Bu qədər əziyyət bu bir tikə üçün idi?
Hz.Əbu Bəkr(r.a) də:
-Əgər bu bir tikə canımla bərabər çıxsaydı, onu da çıxarardım. Mən Rəsulullahdan(s.a.s) eşitdim ki: “Haramla bəslənən vücuda, cəhənnəm atəşi daha layiqdir.” Mən də vücudumun bir parçası belə bu tikə bəslənər deyə qorxdum.