Əfsanə olmaq istəyən bizimlədi ...
Sənin musiqi zövqün ...
Fikrini bizimlə paylaş ...
Söhbətə qoşul, yeni dostlar tap ...
Mobil əyləncə dünyan ...
Description
"Ana,bu gün qərara gəldim ki, sənə bu məktubu
yazım. Bilirsənmi ana bilmirəm məktubumu necə
qəbul edəcəksən.Yadıma məni baxçaya
gətirərək ?Qızım axşam gəlib götürəcəyəm səni
burdan- deyərək əllərimi buraxmağın
düşdü.Amma çox keçmədi ki qaçaraq yanıma
gəlib mənə sarıldın,?bağışla quzum
mənim,bağışla məni? deyib ağladın. Həmin gün
sənə son kəs sarıldığım an oldu.Anlamırdım bunu
nədən etdiyini. Sakitcə durub elə ağlamağına
baxırdım. Ana bir bilsəydim,bir anlasaydım o an
səni heç buraxmazdım əlini,lakin o an elə balaca
idim ki, elə köməksiz idim ki, düşünmürdüm ki
sənə nəfəs qədər ehtiyac duyan bircə balanı atıb
gedərsən. Ana sən getdin, axşamadək elə ancaq
qapıya baxdım,hər saniyə gözləyirdim ki indi qapı
açılacaq və sən daxil olacaqsan. Amma
olmadı,gəlmədin...Niyə ana? Niyə məni buraxdın
ki? Ana mən səni gözləyərkən baxırdım ki
məndən əlavə hamı orada oynayır, sanki orada
qalacaqdılar.Anlamırdım ki,ora baxça
deyilmiş,ora sadəcə atılmış uşaqların yuvaları
imiş. Gecə düşdü,hamı yatmağa gedərkən mən
yenə səni gözləyirdim, qorxurdum...Böyük ana
gəlib dedikdə ki , gözləmə,artıq o gəlməyəcək- o
qədər ağlamışdım ki ana...Sənə elə ehtiyacım
vardı ki...Zaman keçirdi, ancaq mən heç o yerə
bağlana bilmədim, günlərcə böyüyürdüm və
sənin məni buraxmağının səbəbini anlamaq
istəyirdim.Al ınmırdı, bacarmırdım. Sənin çantama
qoyduğun şəklinə baxırdım.Saatlarla
baxırdım.Şəkilin arxasında ? Məni bağışla.Səni
sevən anan? yazılmışdı. Ana ,axı bir övlad necə
onu bu qədər suallar içində buraxan ananı
bağışlaya bilsin ki? Bu gün 19
dekabr.Xatırlayırsansa mənim doğum
günümdü.18 yaşım tamam olur.Və bu gün artıq
bu uşaq evindən buraxılacam.Amma bu mənim
həyatımın son günlərim olacaq.Çünki sənsiz bu
həyatımda bir məqsəd qura bilmədim.Ayaqda
dayanmağa gücüm yox artıq.13 il əvvəl dekabr
ayının 25ində məni atdın..O tarix qara hərflərlə
yazıldı mənim həyat səhifəmə.Bəli atıb
getdin,düşünmədin bircə balamın həyatı necə
qurulacaq,necə ayaqda duracaq o bu yüklə ki
hətta anasına belə o artıq yük idi.Kimə lazımam
ki indi ana? Sən buraxdınsa kim mənə ömrümün
sonunadək sahib çıxacaq?Bilirsənmi buradan
çıxan qızların sonu necə olur? Hamısı sadəcə
satılır.Mində birinə kimsə sahib çıxır.Bəzən bizə
biclərin uşaqları kimi baxırlar.Hamının bizə uşaq
ikən yazığı gəlir,hər bayram hədiyyələr
gətirirlər,ancaq böyüdükdən sonra hamı bizdən
çəkinir.Niyə ana? Əlbət artıq buna cavab versən
belə bir mənası olmayacaq.İndidə sən məni
bağışla....
yazım. Bilirsənmi ana bilmirəm məktubumu necə
qəbul edəcəksən.Yadıma məni baxçaya
gətirərək ?Qızım axşam gəlib götürəcəyəm səni
burdan- deyərək əllərimi buraxmağın
düşdü.Amma çox keçmədi ki qaçaraq yanıma
gəlib mənə sarıldın,?bağışla quzum
mənim,bağışla məni? deyib ağladın. Həmin gün
sənə son kəs sarıldığım an oldu.Anlamırdım bunu
nədən etdiyini. Sakitcə durub elə ağlamağına
baxırdım. Ana bir bilsəydim,bir anlasaydım o an
səni heç buraxmazdım əlini,lakin o an elə balaca
idim ki, elə köməksiz idim ki, düşünmürdüm ki
sənə nəfəs qədər ehtiyac duyan bircə balanı atıb
gedərsən. Ana sən getdin, axşamadək elə ancaq
qapıya baxdım,hər saniyə gözləyirdim ki indi qapı
açılacaq və sən daxil olacaqsan. Amma
olmadı,gəlmədin...Niyə ana? Niyə məni buraxdın
ki? Ana mən səni gözləyərkən baxırdım ki
məndən əlavə hamı orada oynayır, sanki orada
qalacaqdılar.Anlamırdım ki,ora baxça
deyilmiş,ora sadəcə atılmış uşaqların yuvaları
imiş. Gecə düşdü,hamı yatmağa gedərkən mən
yenə səni gözləyirdim, qorxurdum...Böyük ana
gəlib dedikdə ki , gözləmə,artıq o gəlməyəcək- o
qədər ağlamışdım ki ana...Sənə elə ehtiyacım
vardı ki...Zaman keçirdi, ancaq mən heç o yerə
bağlana bilmədim, günlərcə böyüyürdüm və
sənin məni buraxmağının səbəbini anlamaq
istəyirdim.Al ınmırdı, bacarmırdım. Sənin çantama
qoyduğun şəklinə baxırdım.Saatlarla
baxırdım.Şəkilin arxasında ? Məni bağışla.Səni
sevən anan? yazılmışdı. Ana ,axı bir övlad necə
onu bu qədər suallar içində buraxan ananı
bağışlaya bilsin ki? Bu gün 19
dekabr.Xatırlayırsansa mənim doğum
günümdü.18 yaşım tamam olur.Və bu gün artıq
bu uşaq evindən buraxılacam.Amma bu mənim
həyatımın son günlərim olacaq.Çünki sənsiz bu
həyatımda bir məqsəd qura bilmədim.Ayaqda
dayanmağa gücüm yox artıq.13 il əvvəl dekabr
ayının 25ində məni atdın..O tarix qara hərflərlə
yazıldı mənim həyat səhifəmə.Bəli atıb
getdin,düşünmədin bircə balamın həyatı necə
qurulacaq,necə ayaqda duracaq o bu yüklə ki
hətta anasına belə o artıq yük idi.Kimə lazımam
ki indi ana? Sən buraxdınsa kim mənə ömrümün
sonunadək sahib çıxacaq?Bilirsənmi buradan
çıxan qızların sonu necə olur? Hamısı sadəcə
satılır.Mində birinə kimsə sahib çıxır.Bəzən bizə
biclərin uşaqları kimi baxırlar.Hamının bizə uşaq
ikən yazığı gəlir,hər bayram hədiyyələr
gətirirlər,ancaq böyüdükdən sonra hamı bizdən
çəkinir.Niyə ana? Əlbət artıq buna cavab versən
belə bir mənası olmayacaq.İndidə sən məni
bağışla....
Əlvida
