
Bir gedər həyatından. Sevgiyə küsərsən, sevmək, sevilmək istəməzsən. Sonra birin görərsən, bütün dediklərini yaddan çıxar.
Sənə qarşı saf sevgim var mənim. Hansı ki, səndən gizlətdiyim...
Mən dinimin buyurduqlarına əməl edirəm deyə, bəzi yaşıdlarım mənlə (öz almlərində) məzələnirlər. Mən də fikir vermirəm. Çünki, onların fikri-zikri qız tutmaq, işləri - dostlarının yanında onu fırlatdım, bunu atdım, bunla tanış oldum və s. deməkdir. Nəysə, sözümü Quranın "Maidə" surəsi ilə sonlandırıram: "Onlar yolundan çıxmışdır"...
İçimdə qəribə bir saflıq var. Kin saxlaya bilmirəm. Amma kimsə mənə nəsə etsə, unutmaram. İntiqam almağı bacarmıram, kiminsə canın yandıra bilmirəm. Həmin şəxs mənə nəsə etsə belə... Əlimdən gələn unutmaq və Allaha tapşırmaqdır. Bir müddət sonra həmin insanın üzündəki peşmanlığı oxuya bilirəm. İndiyə qədər heç kimi itirməmişəm. Məni itiriblər, bir daha tapa bilməmək şərti ilə.
Uğurun sonu yalnızlıqdır.
Halbuki səni sevərkən, 'Sənsiz' qalacağımı
düşünməmişdim...
Gəl səni dünyama qonaq aparım gör vəfa nədir darıxmaq nədir ... gəl sənin özünü səndən qoparım gör sənli dünyada sənsizlik nədir!!
Qızlar, bir oğlan sizə: "Neçə uşağsız ailədə?" deyə soruşursa, demək istəyirki "neçə qardaşın var?".. Bilin istədim... -_-
Qurumuş yarpağlara əzdikdə ondan çıxan o səs. payızı ən çox buna görə sevirəm.. Həmin səs məni necədə rahatladır...
Bu ölkə: 8 manata kitab bahadı deyə almayıp, 30 manata fal baxdıranların ölkəsidir...
Səni elə sevərəmki; məni bir kənara qoy, səni sevməyimə aşiq olarsan...
Çünki sənə hər kəs "səni sevirəm" demiş..
Çünki eşitmisən.. Və buna görədə mənə heç bir şey qalmayıb...
Sev məni, yağışın torpağı sevməsi kimi...
Sən biləməzsən, ilk gülüşünə aşiq olduğumu..
Saçlarına vurulduğumu,
gözlərinə baxmaq, sadəcə gözlərinə baxmaq məni məndən alır...
Ğözlerimsen actin sevgilim...
Bu qeder alcagliglari gorsedin mene -_-