Bunca zaman mənə anlatmağa çalışdığını,
Özümü tapdığımda anladım.
Hər kəsin xoşbəxt olmaq üçün başqa bir yolu varmış,
Öz yolumu cızdığımda anladım..
Bir tək yaşanaraq öyrənilirmiş həyat, oxuyaraq, dinləyərək deyil..
Bildiklərini mənə niyə anlatmadığını, anladım.
Ürəyində aşk olmadan gecən hər gün itibmiş,
Aşk arxasından niyə ayaqyalın qaçdığını anladım..
Acı doğruya rast gəldiyində göz yaşı gəlməzmiş gözlərdən,
Niyə heç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürəbilmək, ağlayanla ağlamaqdan daha dəyərliymiş,
Gözyaşımı qəhqəhəyə çevirdiyində anladım..
Bir insanı hər kimsə qira bilər,
Amma bir tək ən çox sevdiyi aci verə biler, çox aci verdiyində anladım..
Fəqət, layiq olarmış sevilən onun üçün tökülən hər damla göz yaşını,
Gözyaşlarıyla birlikdə sevinclər tərk etdiyində anladım..
Yalan söyləməmək deyil, Doğrunu gizlətməməkmiş mərifət,
Ürəyini əlimə qoyduğunda anladım..
“Sənə ehtiyacım var, gəl !” deyəbilmakmiş güclü olmaq,
Sənə “get” dediyimdə anladım..
Biri sənə “get” dediyində “qalmaq” istiyirəm deyə bilməkmiş sevmək?
Get dediyində getdiyimdə anladım..
Sənə sevgim ərköyün bir uşaqmış, hər yıxıldığnda zırıl zırıl ağlayan,
Böyüyüyb mənə çox möhkəm sarıldığında anladım..
Üzr istəmək deyil, Məni bağışla deyə qışqırmaq istəməkmiş peşman olmaq, Həqiqətən peşman olduğumda anladım..
Və qürur itirənlərin, acizlərin maskasıymış, Sevgi dolu ürəklərin qüruru olmazmış, Ürəyimdə sevgi tapdığımda anladım..
Ölücəsinə istəyən gözləməz, Sadəcə ümüd edərmiş bir gün bağışlanmağı,
Məni bağışlamanı ölücəsinə istədiyimdə anladım..
Sevgi əməkmiş, Əmək isə imtina edilməyəcək qədər,
Amma azad buraxacaq qədər sevməkmiş..
Özümü tapdığımda anladım.
Hər kəsin xoşbəxt olmaq üçün başqa bir yolu varmış,
Öz yolumu cızdığımda anladım..
Bir tək yaşanaraq öyrənilirmiş həyat, oxuyaraq, dinləyərək deyil..
Bildiklərini mənə niyə anlatmadığını, anladım.
Ürəyində aşk olmadan gecən hər gün itibmiş,
Aşk arxasından niyə ayaqyalın qaçdığını anladım..
Acı doğruya rast gəldiyində göz yaşı gəlməzmiş gözlərdən,
Niyə heç ağlamadığını anladım..
Ağlayanı güldürəbilmək, ağlayanla ağlamaqdan daha dəyərliymiş,
Gözyaşımı qəhqəhəyə çevirdiyində anladım..
Bir insanı hər kimsə qira bilər,
Amma bir tək ən çox sevdiyi aci verə biler, çox aci verdiyində anladım..
Fəqət, layiq olarmış sevilən onun üçün tökülən hər damla göz yaşını,
Gözyaşlarıyla birlikdə sevinclər tərk etdiyində anladım..
Yalan söyləməmək deyil, Doğrunu gizlətməməkmiş mərifət,
Ürəyini əlimə qoyduğunda anladım..
“Sənə ehtiyacım var, gəl !” deyəbilmakmiş güclü olmaq,
Sənə “get” dediyimdə anladım..
Biri sənə “get” dediyində “qalmaq” istiyirəm deyə bilməkmiş sevmək?
Get dediyində getdiyimdə anladım..
Sənə sevgim ərköyün bir uşaqmış, hər yıxıldığnda zırıl zırıl ağlayan,
Böyüyüyb mənə çox möhkəm sarıldığında anladım..
Üzr istəmək deyil, Məni bağışla deyə qışqırmaq istəməkmiş peşman olmaq, Həqiqətən peşman olduğumda anladım..
Və qürur itirənlərin, acizlərin maskasıymış, Sevgi dolu ürəklərin qüruru olmazmış, Ürəyimdə sevgi tapdığımda anladım..
Ölücəsinə istəyən gözləməz, Sadəcə ümüd edərmiş bir gün bağışlanmağı,
Məni bağışlamanı ölücəsinə istədiyimdə anladım..
Sevgi əməkmiş, Əmək isə imtina edilməyəcək qədər,
Amma azad buraxacaq qədər sevməkmiş..